πηγή φωτογραφίας:
thehistoryofgreece.blogspot.gr
Βρίσκεται τη δεξιά όχθη του Σελινούντα, κάτω από το βουνό Kλοκός, μέσα σε οργιώδη βλάστηση και άφθονα νερά. Απέχει από το Αίγιο 15 χιλιόμετρα με το οδικό δίκτυο να είναι καλό και ασφαλτοστρωμένο και με την διαδρομή να είναι εξαιρετικά όμορφη.
πηγή φωτογραφίας:
www.nyxthimeron.com
Η ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών είναι Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή και είναι μια από τις σπουδαιότερες Μονές της Πελοποννήσου τόσο για την ιστορία της όσο και για τα κειμήλια της.
Η ιστορία της Μονής αρχίζει με τον Όσιο Λεόντιο, που υπήρξε και ο κτήτορας της.
Ο Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε περί το 1377 στη Μονεμβασιά.
Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια και ήταν γιος του Ανδρέα Μαμωνά, δούκα της Μονεμβασίας και της Θεοδώρας Παλαιολογίνης κόρης του Αυτοκράτορα
Ανδρόνικου Δ' Παλαιολόγου.
πηγή φωτογραφίας:
www.nyxthimeron.com
Μετά το θάνατο της μητέρας του έγινε μοναχός και γύρω στα 1415 - 1420, φεύγει από το Άγιο Όρος και έρχεται στο όρος Κλωκός άνω του Αιγίου και στη θέση, που σήμερα είναι το «Παλαιομονάστηρο» με τον απότομο βράχο και την αφιλόξενη γη, όπου κάνει το ασκηταριό του.
Στη συνέχεια, με την συμπαράσταση των θείων του Θωμά και Δημητρίου Παλαιολόγων ιδρύεται μεγαλοπρεπές μοναστήρι περί το 1450. Ο θαυμασμός των Παλαιολόγων για την αρετή του οσίου Λεοντίου ήταν μεγάλος και και έτσι δωρίζουν στην Μονή τα Άχραντα Πάθη του Σωτήρος Χριστού δηλαδή τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο, τον ακάνθινο Στεφάνι, την Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα καρφιά, τα οποία σώζονται άθικτα μέχρι σήμερα.
Η αρχική αυτή Μονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ, καταστράφηκε δύο φορές από τους Τούρκους το 1500 και 1620.
Μετά τη δεύτερη αυτή καταστροφή κτίζεται η Μονή στη σημερινή επίπεδη τοποθεσία κοντά στον Σελινούντα, επ' ονόματι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και γίνεται πλέον γνωστή σαν Μονή των Ταξιαρχών.
Καταστρέφεται όμως και πάλι το 1772 από τους Τουρκαλβανούς κατά τα
Ορλωφικά γεγονότα. Σε διάστημα τριών ετών - δηλαδή το 1775 κτίζεται η σημερινή μορφή της Μονής ενώ από το σχέδιο του B.G. Barsky, γνωρίζουμε την προγενέστερη μορφή της Μονής.
φωτογραφία:
www.nyxthimeron.com
Το καθολικό της είναι Σταυρόσχημο, τετρακίονο, καμαρωτό, με οκταγωνικό τρούλο και μαρμαροσκάλιστα παράθυρα ενώ στολίζεται με αγιογραφίες των Δ.Κ.Φάνελλη, Α. Μανέλη και Ι. Οικονόμου.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, η μονή ήταν πνευματικό κέντρο και εθνικός προμαχώνας.
Μόλις κηρύχθηκε η επανάσταση, οι μάχιμοι μοναχοί της μονής κατέβηκαν στο Αίγιο και κατατάχθηκαν στο επαναστατικό σώμα του Γερμανού που πήρε μέρος στην πρώτη πολιορκία του Πατρινού κάστρου.
Το Μάιο του 1821 η μονή των Ταξιαρχών γίνεται αποθήκη τροφίμων, διαφόρων πολεμοφοδίων και εξακολουθεί να είναι μέχρι το 1827.
Έτσι από την αρχή έως το τέλος του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα η μονή των Ταξιαρχών υπήρξε μια αξιόλογη και κρίσιμη επαναστατική εστία ενώ ιδιαίτερη είναι και η υλική προσφορά της μονής στην Ελληνική επανάσταση του 1821.
Στο χειρόγραφο κώδικα του μοναστηριού αναγράφονται με κάθε λεπτομέρεια τα διάφορα χρηματικά ποσά, τα ασημικά κλπ, που δόθηκαν για τον αγώνα και μάλιστα πολλές φορές ύστερα από έναν δανεισμό γιατί το μοναστήρι ήταν αρκετά χρεωμένο και με μεγάλο τόκο.
πηγή φωτογραφίας:
www.nyxthimeron.com
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, η μοναχική κοινότητα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών παρουσιάζει μία αρκετά πλούσια δράση στον πνευματικό, στον εκκλησιαστικό αλλά επίσης και στον κοινωνικό τομέα της ελληνικής ζωής.
Το 1833, είχε 74 μοναχούς.
Οι εγγράμματοι μοναχοί τότε κατέβηκαν στο Αίγιο και εργάστηκαν στα γύρω χωριά σαν εφήμεροι, δάσκαλοι, συμβολαιογράφοι αλλά και δικολάβοι (δικηγόροι).
Το 1837, ο Ηγούμενος της μονής Μελέτιος Ροβήτος, ίδρυσε ελληνικό σχολείο στη μονή όπου δίδαξαν πολλοί μοναχοί αλλά και λαϊκοί με εξαιρετική μόρφωση.
πηγή φωτογραφίας:
www.pentapostagma.gr
Από το ελληνικό αυτό σχολείο αποφοίτησαν πάρα πολλοί μοναχοί με αξιοσημείωτη μόρφωση που στελέχωσαν αργότερα και στη συνέχεια την ελληνική εκκλησία.
Το 1880, ιδρύεται με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας ένα Γυμνάσιο που λειτούργησε μέχρι και το 1926.
Μετά την κατοχή που και πάλι η ελληνική ύπαιθρος βρισκόταν σε πολύ δύσκολη και δραματική κατάσταση, η μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών διαδραματίζει και πάλι τον πνευματικό της ρόλο. Ίδρυσε ένα τμήμα Γυμνασίου - Οικοτροφείου που λειτούργησε δωρεάν μέχρι και το 1970 περίπου και προσέφερε πάρα πολλά στα φτωχόπαιδα της ελληνικής υπαίθρου.
Τα Άχραντα Πάθη
πηγή φωτογραφίας:
www.im-ka.gr
Τα “Αχραντα πάθη” αποτελούν εξαιρετικά σημαντικό πνευματικό θησαυρό αλλά και καύχημα της μονής.
Φυλάσσονται μέσα σε ένα υστεροβυζαντινό κιβώτιο και είναι μεγάλα τεμάχια τίμιου ξύλου, ακάνθινου στεφάνου, χλαμύδας και λίθων από τον Πανάγιο τάφο.
Οι χριστιανοί της περιοχής τρέφουν μεγάλη ευλάβεια στο μεγάλο αυτό θησαυρό της πίστης, ώστε ανέκαθεν όταν έχουν προβλήματα επιδημιών, ξηρασίας κλπ, ζητούν τη μεταφορά των "Αγίων Παθών" στο χωριό τους και έχουν άμεσο αποτέλεσμα.
Η κάρα του Οσίου Λεοντίου
πηγή φωτογραφίας:
www.im-ka.gr
Επίσης στην Μονή φυλάσσονται μικρότερες λειψανοθήκες μέσα σε διάφορα ξύλινα κιβώτια επιχρυσωμένα, ξύλινα με λείψανα των: Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος, του Αγίου Χαραλάμπους, μέρος της κάρας του Αγίου Ξενοφώντος, του Αγίου Γεωργίου, Αγίου Παντελεήμονος, Αγίου Βασιλείου, Αγίας Μαρίνης, Αγίου Αρτεμίου Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, μέρος της κάρας Αγίας Κυριακής, Αγίου Στεφάνου, μέρος της χείρας του Αγίου Αρέθα κ.λ.π.
Όλα αυτά τα ιερά λείψανα είναι προσφορά διάφορων πλούσιων και μεγάλων μονών σε λείψανα, όπου η κάθε μία εμπιστευόταν μικρό μέρος του θησαυρού της στη μονή των Ταξιαρχών της Αιγιαλείας, ιδιαίτερα μετά από κάθε καταστροφή της μονής.
Μεγάλης αξίας είναι τα ιερά άμφια κληρικών όλων των βαθμών που φυλάσσονται στην έκθεση της μονής.
Η ιδέα της περισυλλογής ήταν του αειμνήστου Μητροπολίτη Καλαβρύτων της Αιγιαλείας, Αγαθονίκου και είναι:
α) Μια θαυμάσια αρχιερατική στολή του μαρτυρικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε'.
β) Tο Ωμοφόριο και επιμάνικά Nεοφύτου, ωμοφόριο Μεθοδου Μητροπολίτη Αγκύρας, επιμάνικα Παλαιών Πατρών Θεοφάνη, κλπ.
γ) Επιτάφιος του κεντητή Αρσενίου (1589 - 90). Παρουσιάζει το Χριστό νεκρό επάνω σε σινδόνι την Θεοτόκο να κρατεί στην αγκαλιά της την κεφαλή του Χριστού και δίπλα τους οι δύο Μαρίες να θρηνούν, καθώς επίσης και τον Ιωάννη, τον Ιωσήφ και Νικόδημο.
Η εικονογραφική αυτή σύνθεση παρουσιάζει μεγάλη φυσικότητα και έμμετρη λειτουργική επιγραφή.
δ) Ο επιτάφιος της κεντήτριας Δέσποινας (1685).
ε) Το πιο αξιοθαύμαστο από τα χρυσοκέντητα άμφια της μονής είναι το επιτραχήλιο της κεντήτριας Kοκώνας (1807), όπου απεικονίζει 33 πρόσωπα και τον Χριστό ευλογώντας όπως η Αγία Τριάδα, Πεντηκοστής, Σταύρωσης κ.λ.π.
Σπουδαία είναι και η συλλογή σταυρών της μονής Ταξιαρχών που είναι η αρχαιότερη και ιδιαίτερα αξιόλογη. Χαρακτηριστικά αυτών, το μεταλλικό πλαίσιο, τα οξυκόρυφα τοξύλλια, οι στριφτοί κιονίσκοι, οι πολυεδρικοί κόμβοι, τα διακοσμητικά στοιχεία γύρω από τις κεραίες. Στη μονή φυλάσσονται: χρυσοσκάλιστο ενεπίγραφο ευαγγέλιο 1785, ευαγγέλιο αφιερωμένο από τον Αθηνών Προκόπιο 1889 κλπ.
Η Μονή ακόμη είναι γνωστή και για την πασίγνωστη αυθεντική ΡΟΔΟΖΑΧΑΡΗ, ένα γλυκό κουταλιού φτιαγμένο από ροδοπέταλα με παραδοσιακή συνταγή των μοναχών.
Σήμερα στην Μονή υπάρχει ανδρώα μοναχική αδελφότητα με μικρό αριθμό μοναχών, οι οποίοι πιστοί στη μοναχική παράδοση και υπό την πνευματική καθοδήγηση του Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Καλλινίκου Πουλή συνεχίζουν την ιστορία και την προσφορά της Μονής.
Το ωράριο επισκέψεων της Μονής είναι καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας εκτός 13.00 - 16.00 κατά το χειμερινό ωράριο και καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας εκτός 13.00 - 17.00 κατά το θερινό ωράριο.
Η Μονή πανηγυρίζει στις 8 Νοεμβρίου την εορτή των Αρχαγγέλων και στις 11 Δεκεμβρίου τη μνήμη του ιδρυτή και κτήτορά της, Οσίου Λεοντίου του Μονεμβασιώτου.
Τηλέφωνο Μονής: (+30) 26910 56300, (+30) 26910 56515, fax: (+30) 26910 56515
πηγή:
http://www.im-ka.gr/ ,
http://afxentiosroussakis.blogspot.gr/
http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/2015/08/blog-post_24.html
