με ιερά κατάνοιξη και ανάταση Ψυχής παρακολουθήσαμε την ιερά Ακολουθία των Α΄ χαιρετισμών , κοντά στις καλόγριες -γιατρίνες στο Μοναστήρι του ΒΕΡΙΝΟ

με ιερά κατάνοιξη και ανάταση Ψυχής
παρακολουθήσαμε την ιερά Ακολουθία

 των Α΄ χαιρετισμών
.Κοντά στις καλόγριες -γιατρίνες
στο  Μοναστήρι του  ΒΕΡΙΝΟ 

οι οποίες όταν δεν προσεύχονται στον Θεό

 ή όταν δεν διάγουν μοναστική ζωή , 

 κατεβαίνοντας , με χιόνια ή βροχές 

και πολύ δύσκολες συνθήκες το βουνό ,

 προσφέρουν δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες

 στους κατοίκους των γύρω περιοχών 

Η «Espresso» βρέθηκε στο μοναστήρι-νοσοκομείο του Αιγίου, αλλά αντί για συνέντευξη, λάβαμε την ευγενική άρνηση των μοναχών, που όπως δήλωσαν δεν επιθυμούν δημοσιότητα. Μας τράταραν λαχταριστά λουκούμια με ελληνικό καφέ και μας ξεπροβόδισαν με την ευχή να είναι όλος ο κόσμος καλά. Μάλιστα, δεν παρέλειψαν να ευχηθούν περαστικά και ταχεία ανάρρωση και στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. «Καθημερινά προσευχόμαστε για τον Αρχιεπίσκοπο. Είναι καλός άνθρωπος», παρατήρησε συγκινημένη μια μοναχή. 

Δίπλα στον άρρωστο με 1,5 μέτρο χιόνι

«Μια μέρα είχαν έρθει στο χωριό για να δουν κάποιον ασθενή με 1,5 μέτρο χιόνι. Το Νοσοκομείο του Αιγίου είναι μακριά για μας και είναι παρήγορο να ξέρουμε πως ανά πάσα στιγμή μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια από κάποιον» θυμάται ο κ. Μιλτιάδης Βλάχος, που περνά τα καλοκαίρια του στο χωριό Βερίνο, περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. 

Η σύζυγός του, η κυρία Νικολέτα, που στέκεται δίπλα του κουνά με επιδοκιμασία το κεφάλι περιμένοντας τη σειρά της για να μιλήσει. «Κάποια φορά που ένιωσα ατονία πήγα στο μοναστήρι για τις πρώτες βοήθειες. Μου έκαναν καρδιογράφημα και έλεγξαν το ζάχαρό μου. Επίσης, κάθε δεκαπέντε μέρες η μοναχή Αικατερίνη επισκέπτεται τη μητέρα μου για αλλαγή καθετήρα», λέει στην «Espresso» και σημειώνει πως μπορεί το χωριό να έχει αγροτικό γιατρό, ωστόσο οι κάτοικοι χαίρονται ιδιαίτερα και καμαρώνουν που έχουν κοντά τους τις γιατρίνες με τα ράσα για να παρέμβουν σε μια ώρα ανάγκης, όταν ο γιατρός δεν μπορεί να είναι εκεί. 

«Η οικογένειά μου τις έχει χρειαστεί αρκετές φορές για θέματα υγείας. Κι εγώ η ίδια έχω κάνει τσεκάπ στο μοναστήρι, που πρέπει να πω πως έχει όλα τα απαραίτητα, φάρμακα, καρδιογράφο, πιεσόμετρο», λέει από την πλευρά της η Ακριβή Χριστοπούλου, που επισκέπτεται κι εκείνη το χωριό μόνο κατά τους θερινούς μήνες και συμπληρώνει: «Από τους τριάντα κατοίκους που μένουν μόνιμα στο χωριό, πολλοί είναι υπέργηροι και έχουν μεγάλη ανάγκη από γιατρό χειμώνα-καλοκαίρι». 

"Εχουν κάνει μεγάλο καλό"

Οι γιατρίνες με τα ράσα, όμως, δεν κάνουν μόνο διαγνώσεις ή καλό στην υγεία των ασθενών τους. Απ’ ό,τι φαίνεται, κάνουν καλό και στον... τουρισμό. Ο Αντρέας Μιχαλόπουλος διατηρεί εδώ και λίγα χρόνια μαζί με τον πατέρα του, τον κ. Μιχάλη, ταβέρνα στο χωριό Γρηγόρι που βρίσκεται πολύ κοντά στο μοναστήρι και απ’ ό,τι λέει, όσο μεγαλώνει η φήμη των μοναχών τόσο μεγαλώνει με τον καιρό και η πελατεία του. 

«Πολλοί επισκέπτες, άνθρωποι που κάνουν προσκυνηματικό τουρισμό και έχουν μάθει για τις μοναχές, περνούν καθ’ οδόν για το μοναστήρι από την ταβέρνα και κάποιοι σταματούν κιόλας για φαγητό», λέει στην «Espresso» ο κ. Αντρέας Μιχαλόπουλος. «Μας έχουν κάνει καλό. Δεν έχει χρειαστεί ακόμη να τις επισκεφθούμε για λόγους υγείας, αλλά πολλοί συγχωριανοί μας έχουν ευεργετηθεί από αυτές», συμπληρώνει ο κ. Μιχάλης. 

ΜΑΡΙΑ ΜΕΪΜΑΡΗ