Με την υπ΄αριθμ. 244/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου η Ειδική εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων κρίθηκε ως αντισυνταγματική.
Η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου δέχθηκε, με ευρεία πλειοψηφία (25-9 ψήφοι), την αντισυνταγματικότητα των νόμων, που επέβαλλαν την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων και πρόβλεψαν την αύξησή της αργότερα (ν. 3863/10, 3865/10, 3896/11, 4002/11), ενώ σε νεότερη διάσκεψη δέχθηκε, με οριακή πλειοψηφία (15-12 ψήφοι), ότι η αντισυνταγματικότητα για όσους δεν προσέφυγαν δικαστικά θα ίσχυε από την ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου και δεν θα είχε αναδρομική εφαρμογή.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε πως η νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων (ΣτΕ, ΕΣ) διαμορφώνεται στην κατεύθυνση του να μη δέχονται, πλέον, την επιστροφή αναδρομικών σε όλους, παρά μόνο σε όσους προσφεύγουν στα δικαστήρια, αναγνωρίζοντας την αντισυνταγματικότητα των περικοπών (μισθών, συντάξεων) μόνο για το μέλλον.
Τυχόν αναδρομικότητα της απόφασης για την Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων θα προκαλούσε μια «μαύρη τρύπα» στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς θα σήμαινε επιστροφή τουλάχιστον 1-2 δισ. ευρώ, αφού η παρακράτηση είχε ισχύ από το 2010. Γι΄αυτό και δύσκολα δίνονται τα αναδρομικά σε συνταξιούχους, οι οποίοι δεν έχουν προσφύγει οι ίδιοι στη δικαιοσύνη.
Στην πιλοτική απόφαση, το Ελεγκτικό Συνέδριο δέχεται πως οι νόμοι, που επέβαλαν την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων και την αύξησαν θίγουν συνταγματικές αρχές, που αφορούν την ισότητα στα δημόσια βάρη, την αναλογικότητα, την προστατευόμενη εμπιστοσύνη προς το κράτος, την κοινωνική ασφάλιση.
Η απόφαση τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι η ΕΑΣ ως αμιγές μέτρο διαταμειακής – διαγενεακής αλληλεγγύης, ανεξάρτητο της νομοθετικής στόχευσης για εν ευρεία εννοία ανταποδοτικότητα, αντιβαίνει στις συνταγματικές αρχές της ισότητας στα δημόσια βάρη και της αναλογικότητας, καθώς δεν αιτιολογείται επαρκώς η επιβολή καθ’εαυτήν του επίμαχου βάρους αποκλειστικά στους συνταξιούχους της παρούσας γενεάς τόσο του Δημοσίου, όσο και των λοιπών Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, ως ενιαίας κατηγορίας, εν όψει του ότι το μέτρο υπερβαίνει τα όρια του συνταξιοδοτικού σχήματος και των κατ’ ιδίαν ασφαλιστικών κοινοτήτων, στις οποίες ανήκουν οι βαρυνόμενοι.
Επίσης, δεν αιτιολογείται επαρκώς ούτε η εσωτερική διαρρύθμιση της οικείας εισφοράς, σχετικά με τον καθορισμό του ύψους και των συντελεστών της ΕΑΣ, καθιστώντας έτσι μη εφικτό και τον σχετικό δικαστικό έλεγχο.
Κατά την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οι δυσμενείς ασφαλιστικοί δείκτες (που παρουσιάζονται στις αιτιολογικές εκθέσεις των νόμων) και η διατάραξη της ασφαλιστικής ισορροπίας και μάλιστα της αναλογίας ανάμεσα σε ενεργούς ασφαλισμένους-συνταξιούχους αποτελούν λόγους, που μπορούν να δικαιολογήσουν μόνο κατ’ αρχήν την αναγκαιότητα λήψης μέτρων (περικοπή συνταξιοδοτικών δαπανών, αύξηση εσόδων του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος).
Δεν μπορούν, όμως, να δικαιολογήσουν την επίρριψη του σχετικού γενικευμένου κοινωνικοασφαλιστικού βάρους στην κατηγορία των συνταξιούχων, που εμφανίζουν και εγγενή δυσχέρεια αναπλήρωσης του εισοδήματός τους σε σχέση με τους ενεργούς.
Επίσης, το Ελεγκτικό Συνέδριο παρατηρεί ότι η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων δεν αποτελεί έκτακτο δημοσιονομικό μέτρο προς ελάφρυνση του προϋπολογισμού, αλλά παρέμβαση διαρθρωτικού χαρακτήρα υπό τη μορφή πάγιου μηχανισμού χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης, στο πλαίσιο της κοινωνικοασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων των νόμων 3863 και 3865/10.
Ωστόσο, η έλλειψη ώριμης, πλήρους και επιστημονικά τεκμηριωμένης μελέτης, από την οποία να προκύπτει το αναγκαίο και πρόσφορο τόσο της επιβολής της ΕΑΣ, όσο και του ύψους της για τη βιωσιμότητα του συστήματος, παραβιάζει τη συνταγματική υποχρέωση για διασφάλιση της αναλογιστικής και οικονομικής βιωσιμότητας του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, αλλά και τη συνταγματική αρχή της ασφαλείας δικαίου.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο τονίζει ακόμα ότι παραβιάζει την αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη η ομοιόμορφη μεταχείριση αφενός των συνταξιούχων του Δημοσίου, πρώην δημοσίων λειτουργών, υπαλλήλων, στρατιωτικών και όσων λαμβάνουν σύνταξη με αυτό το σύστημα συνταξιοδότησης και αφετέρου των κοινών ασφαλισμένων των ΦΚΑ, αλλά και η θεσμοθέτηση υποχρέωσης για την πρώτη κατηγορία να συμβάλει με το επίμαχο διαταμειακό βάρος στη βιωσιμότητα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.
Κι αυτό γιατί οι δημόσιοι λειτουργοί, υπάλληλοι, στρατιωτικοί κλπ., όταν συνταξιοδοτούνται, συνιστούν ιδιαίτερη κατηγορία, που δεν μετέχει στους κινδύνους του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος υπό την ιδιότητα του ασφαλισμένου και ευθέως ωφελουμένου από την ύπαρξή του, η όποια δε επιβάρυνσή τους, με σκοπό την χρηματική ενίσχυση του συγκεκριμένου τομέα της κρατικής δράσης και την κάλυψη των ελλειμμάτων του ή για την καταβολή μελλοντικών συντάξεων, πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο εθνικής-κοινωνικής αλληλεγγύης και με βάση την ισότητα ενώπιον των δημοσίων βαρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου