04:27 | 02 Δεκ. 2015
Γιώργος Μουργής
Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες μέρες με αφορμή την ήμερα αφιερωμένη κατά της βίας των γυναικών χαρακτήρισαν τη πραγματική φρίκη των αριθμών.
Η έμφυλη βία αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς διαχωρισμούς ανάμεσα σε κράτη, πολιτισμικές κουλτούρες ηλικία,εκπαιδευτικό επίπεδο ή ταξική προέλευση.
Ακυρώνει μάλιστα κάθε προσπάθεια και πρόοδο στο όνομα της περιβόητης ισότητας μεταξύ των δύο φύλων.
Θα περιμέναμε να συμβαίνει το αντίθετο όσο ή ίδια η κοινωνία οικοδομεί στο βάθρο της χειραφέτησης σχέσεις και κανόνες μέρος της εκπολιτισμένης συνείδησης στο δρόμο της κοινωνικής-σεξουαλικής απελευθέρωσης και ισότητας.
Η αλλαγή στην αλληλεπίδραση συμπεριφορών ανάμεσα στα δύο φύλλα, με τη συμμετοχή των γυναικών και τη ενσωμάτωση σε όλα τα επίπεδα των κέντρων που αφορούν στη εργασία,στις πολίτικες αποφάσεις, στη μόρφωση,δεν στάθηκαν ικανές να περιορίσουν φαινόμενα ντροπής με ότι κουβαλάει η λογική της πρωτόλειας βίας,σωματικής ή ψυχολογικής.
Οι τεράστιες αυτές αλλαγές στη κοινωνία και στο ρόλο τής γυναίκας φαίνεται ότι άφησαν ανεπισκίαστη τη κοινωνική συνείδηση,διασφαλίζοντας μόνο τη οικονομική της αυτονόμηση.
Παράλληλα, με τις πιο γνωστές μορφές βίας όπως η σεξουαλική, η σωματική η ψυχική ή συναισθηματική,η σωματική εμπορία,αναπτύχθηκε ένας ιδιόμορφος κάνονας φόβου, σιωπής σε συνδυασμό με τη γενικότερη κρίση ή οικονομική εξάρτηση των θυμάτων.
Η βία κατά των γυναικών αφορά στην ιστορικά διαπιστωμένη ανισότητα στις σχέσεις ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.
Η ευαισθητοποίηση μας σκοντάφτει στα χαρακτηριστικά και τις εξουσιαστικές δομές της κοινωνίας μας ανάμεσα στα δυο φύλλα,καθιερώνοντας έναν αρχέγονο κατασταλτικό μηχανισμό ίσως για να διατηρήσει όσα στερεότυπα καταγράφτηκαν στις πατριαρχικές μορφές κοινωνικής συνειδητοποίησης και ενσωμάτωσης με σκοπό τη γυναίκεια χειραγώγηση.
Τα στοιχεία είναι σοκαρίστηκα για το μέγεθος αλλά και το τρόπο που ασκούνται κατά συρροή φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας,σεξουαλικής κακοποίησης,κοινωνικής διαπόμπευσης,βιασμών ,σεξιστικής βίας,εργασιακής εκμετάλλευσης σεξουαλικής δουλείας, βίαιου τραμπουκισμού.
Σε ακραίες περιπτώσεις δε ο ακρωτηριασμός γυναικείων οργάνων,οι λιθοβολισμοί οι εκτελέσεις αποτελούν φρικαλέα θρησκευτικά φαινόμενα. Το ίδιο φρικαλέα η σεξουαλική βία σε ανυπεράσπιστα ανήλικα κορίτσια,ανάπηρες ή ηλικιωμένες γυναίκες,πρόσφυγες ή μετανάστριες, ακόμα χειρότερα μάλιστα σε όσες γυναίκες διακινούνται χωρίς τη θέληση του βορά στη ζήτηση των αντρικών ορέξεων.
Το μοναδικό ευχάριστο είναι ότι η κοινωνία δεν σιωπά πια και συμμετέχει με δράσεις πρωτοβουλίες κινήματα ακόμα και θεσμικά για να κάνει γνωστά όλα αυτά τα ζήτημα και τις εκδοχές που βιώνει σήμερα το γυναικείο φύλλο μέσα από κάθε μορφής βια και καταπίεση.
Σε πρώτο επίπεδο η αντιμετώπισης για την εξάλειψη του φαινόμενου περνά μέσα από την συλλογική και ατομική μας συνείδηση. Η αλλαγή νοοτροπίας που ξεκινάει από το ψυχική διαδραστική έκφραση του εκπαιδευτικού συστήματος, στα σχολεία, εκεί που γεννιούνται οι συνειδήσεις, προκειμένου να διδάξουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα στα παιδιά.
Το επόμενο είναι να πείσουμε διασφαλίζοντας τη προστασία και την υποστήριξη μας στα θύματα όποιας κακοποίησης να σπάσουν τη σιωπή τους.
Καταρχήν αποξυλώνοντας το φορεματάκι με τα ψηλοτάκουνα που προβάρουν.
Στο πλαίσιο των ηθικοπλαστικών κανόνων που επιβάλλονται,μέρος μιας άτυπης οικογενειακής βίας στη δήθεν χαρωπή μετουσίωση προς την ενηλικίωση και τους κανόνες συμπεριφοράς.
Το σημαντικό είναι η ανάγκη πλέον τα ίδια τα θύματα να μιλήσουν ανοιχτά και ελεύθερα.
Δεν σωπαίνω σημαίνει ανοίγω τα φτερά μου στην ελευθερία στη δικαίωση ,ενάντια σε ότι απειλή τη ζωή μου τη ύπαρξη μου,τη ψυχική μου υπόσταση.
Όσο παραμένω στο βαθύ σκοτάδι της σιωπής,τόσο θα σκοτεινιάζει η ψυχή μου κι άλλο τόσο θα εκμεταλλεύονται τη μαύρη τρυπά σε βάρος αθώων ψυχών οι βάρβαροι του “πολιτισμένου κόσμου”.
Δεν σωπαίνω σημαίνει παραδειγματική τιμωρία,σημαίνει συμμετέχω στην κοινωνική αντίληψη που χαστουκίζει τη βία,την ανομία και χαρίζει το χαμόγελο της ζωής που αξίζω μαζί με όλες τις κακοποιημένες γυναίκες.
* Είναι η γυναίκα κατώτερη από τον άντρα; Ή πως κατασκευάζεται η γυναικά”. Ανδρέας Λεντάκης.
Εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ.
Γραμμή SOS 15900 μια υπηρεσία εθνικής εμβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύματα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άρεσα με ένα φορέα αντιμετώπισης της έµφυλης βίας.
Υπουργείο Εσωτερικών.
Κατηγορία άρθρου:
Έγραψαν Είπαν
http://www.eklogika.gr/inews/Einai-i-gunaika-katoteri-apo-ton-antra-02-12-2015
Tags άρθρου:
Γιώργος Μουργής
έμφυλη βία
ισότητα των φύλων
Οικονομική κρίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου